सारे तिचेच होते, सारे तिच्याचसाठी

One of my favorite poems written by a renowned Marathi poet विंदा करंदीकर 

सारे तिचेच होते, सारे तिच्याचसाठी

हे चंद्र, सूर्य, तारे होते तिच्याच पाठी

आम्हीहि त्यात होतो-- खोटे कशास बोला--
त्याचीच ही कपाळी, बारीक एक आठी !

उगवायची उषा ती, अमुची तिच्याच नेत्री
अन मावळावयाची, संध्या तिच्याच ओठी !

दडवीत वृद्ध होते, काठी तिला बघून,
नेसायचे मुमुक्षू, इस्त्री करून छाटी !

जेव्हा प्रदक्षिणा ती, घालीच मारुतीला
तेव्हा पहायची हो, मूर्ती वळून पाठी !

प्रत्यक्ष भेटली का ? नव्हती तशी जरूरी;
स्वप्नात होत होत्या, तसल्या अनेक भेटी !

हसतोस काय बाबा, तू बाविशीत बुढ्ढा,
त्यांना विचार ज्यांची, उद्या असेल साठी !